بسم الله الرحمن الرحیم

بیشتر بازی های این روزهایمان جنگ بازی است. با این که به فرمایش رهبر عزیزمان برای پسرک هیچ اسلحه سرد و گرمی تهیه نکردیم به جز یک تفنگ آبپاش، ولی انگار این علاقه به جنگ بازی در ذات پسرکوچولوهاست. از هر وسیله ای ابزار جنگی می سازند. البته ما هم از اطلاعات نظامیمان استفاده می کنیم تا بازی اش جذاب تر شود. خوبی این بازی این است که در حال غذاپختن و ظرف شستن و سایر کارها هم می شود آن را انجام داد. ما فرمانده می شویم و با بیسیم به او دستور می دهیم و او هم اجرا می کند: مامان، مامان، علی... علی موقعیتتو اعلام کن... چند تا تانک دارن نزدیک می شن؟... فاصله شون چقدره؟... به نیروها بگو که آر.پی.جی هاشونو آماده کنن...

قبل ترها دوست داشت به ما تیر بزند ولی به نظرمان این روش خیلی خشونت آمیز بود، سعی کردیم تغییرش بدهیم و یک دشمن فرضی داشته باشیم. به مدد رشد قوه تخیل، در این امر تا حدودی موفق شده ایم.

از آنجا که در هر بازی سعی می کنیم دنبال نکاتی برای آموزش قرآن باشیم، در این بازی هم این موارد به ذهنمان رسید: آموزش کلمات جهاد، شهادت، عدو (دشمن)، اسلحه، جنود.

تقویت روحیه استکبارستیزی: مثل جنگیدن با اسرائیلی ها و آمریکایی ها، بازی تسخیر لانه جاسوسی، نمایش واقعه طبس.. (این موارد الان به ذهنمان رسید که می شود روی این موضوعات بیشتر کار کرد)،

یک بازی دیگر هم انجام می دهیم که از این قرار است:

یک نفر می شود جنودالله و یک نفر عدو. یک بند، طناب یا چیزی مشابه آن در دست جنودالله است که بهش می گوییم وَثاق. بازی گرگم به هوا را انجام می دهیم و جنودالله باید با وثاق، عدو را بگیرند و بگویند: ْ فَشُدُّوا الْوَثاق‏ (محمد/4) و بعد آنها را دنبال خودشان بکشند و در این حال بگویند: اَسحَبُ، اَسحَبُ (می کشم، می کشم) و عدو را به سجن (زندان) ببرند.

*****

پسرکمان تا چند وقت پیش علاقه ای به نقاشی نشان نمی داد. سال پیش که کلاس قرآن داشتیم، علاقه زیادی هم به رنگ آمیزی نداشت. بعد به رنگ آمیزی علاقه مند شد. دوست داشت ما بکشیم و او رنگ کند. و حالا بیشتر دوست دارد خودش بکشد. تند و تند صفحات دفتر نقاشی را پر می کند. برایش توضیح دادیم که تا وقتی یک صفحه پُر نشده به سراغ صفحه بعد نرود تا دفترش زود تمام نشود. حالا در هر صفحه که نقاشی می کشد از ما می پرسد: این صفحه پُر شد؟

*****

این روزها قوه تخیل پسرمان به شدت دارد رشد می کند و ما این تغییر سریع را در انواع بازی هایش می بینیم. مدت زمانی هم که می تواند به تنهایی بازی کند به شدت افزایش پیدا کرده به نحوی که گاهی ما هول می شویم و نمی دانیم از این فرصت مغتنم چگونه به بهترین شکل استفاده کنیم! پسرکمان "حرف گوش کن"تر هم شده است و گاهی خودش می گوید: "من خیلی پسر خوبی هستم، هر چی شما بگین، گوش می کنم." نمی دانیم این ها تاثیرات افزایش سنش است یا تغییر در شیوه رفتار ما در اثر گوش کردن مباحث استاد تراشیون یا هردو.

*****

این آخری را هم بنویسیم مبادا بعدها یادمان برود! پسرمان علاقه خاصی به این کتابهای آموزشی مخصوص مهدکودکها و پیش دبستان ها دارد، نمی دانیم به این کتابها چه می گویند. از همین ها که باید یک چیزی را به چیز دیگر وصل کرد یا شیء متفاوت را پیدا کرد و کلا این قبیل فعالیت ها. این علاقه هم از یکسال پیش خودش را نشان داده است. ما هم رفتیم در کار این کتابها. دوست داریم نمونه هایی هم خودمان برایش طراحی کنیم. فعلا فرصت نشده است.

یا علی